عباس عباسی معروف به حاج عباس مسجدی، پیرمرد نورانی و ریزنقشی است که بیشتر با فعالیتهای فرهنگی و وقفهای ماندگارش در محله پنجتن و طبرسی شمالی مشهد شناخته میشود. او که از نظر مالی مانند بسیاری از مردم، وضعیت معمولی و سادهای دارد، با همت، توکل و جهاد خالصانهاش توانسته است دو مسجد و دو مهدکودک بسازد.
حاج عباس مسجدی تاکنون دو مسجد، مهدکودک و مکانی برای ورزش در محلات طبرسی شمالی و پنجتن مشهد وقف کرده و ساخته است و همه اینها را در حالی انجام داده که درآمد و زندگیاش مثل خیلیها، معمولی است. حاجی همیشه میگوید: «وقتی از این دنیا فقط یک کفن با خود میبریم که آن هم معلوم نیست واقعاً متعلق به خودمان باشد، دیگر نباید زندگی را برای رسیدن به هیچ و پوچ تباه کرد. باید فکر دنیایی را کرد که ابدی است؛ برای همین میگویم باید سعی کنیم هر جا میتوانیم یک کار مفید و خیری انجام بدهیم، هرچند کوچک باشد و بیاهمیت.»
مسجد حضرت زینب(س) برای اهالی طبرسی ۹۴ تنها یک نمازخانه نیست، یک جور محل تجمع است برای کارهای فرهنگی، مذهبی و اجتماعی که به خاطر کمبود امکانات، تا به حال انجام نمیشده است. مکانی که از وقتی ساخته شده، دلهای مردم را به هم نزدیکتر کرده، همسایهها را دور هم جمع و سفره خیری برای نیازمندان محله پهن کرده است. از وقتی این مسجد در سال ۹۰ ساخته شد، اهالی نماز جماعت را تجربه کردند و پیرمردی را که آن بیرون، داشت گِل درست میکرد، سیمان هم میزد و بنا را سر و شکل میداد، دعا میکردند.
حاج عباس برایمان از دوران کودکی و نوجوانیاش حرف میزند، از زمانی که در کوچه «حاجماشاالله» زندگی میکردند و بعد از ازدواج، خانهای اجاره میکنند حوالی مسجد «خُردو» که در خیابان شارستان امروزی قرار داشت. میگوید: «از زمانی که به بلوغ رسیدم پایم به مسجد باز شد. به تکیه کرمانیها، مسجد سبزواریها، مسجد خُردو و مسجد امیرالمؤمنین(ع)؛ از همان زمان سعی میکردم در حد توانم، کار خیری برای مردم و محله انجام بدهم؛ به قول معروف نخودی در آش میانداختم که خدا قبول کند.»
حاجی بعد از ساختن مسجد، مهدکودکی هم برای کودکان و نونهالان- در زمین روبهروی مسجد- میسازد تا بشود محلی برای پرورش بچههای آیندهساز محله. حاج عباس معتقد است بچهها از سنین کودکی باید با مسجد و نماز آشنا شوند تا اعتقاداتشان بهصورت ریشهای محکم در وجود آنها جا بگیرد. خلاصه اینکه اهالی پنجتن آل عبا و طبرسی شمالی ۹۴ صاحب مساجدی هستند که اگرچه ساختمان بزرگ و شیکی ندارد، صمیمیتی وصف ناشدنی دارد که به خاطر حضور حاج عباس، این پیرمرد دوست داشتنی و باصفا، ایجاد شده است.